O metodzie nauczania Jogi wg Iyengara

Joga Iyengara to jeden z najpopularniejszych rodzajów jogi. Korzyści zdrowotne praktyki jogi metodą Iyengara są nieocenione. Metoda Iyengara powstała w ubiegłym wieku, ale liczba praktykujących ją osób stale rośnie. Joga Iyengara to doskonała metoda jogi dla początkujących oraz tych bardziej zaawansowanych joginów. Nie tylko uczy prawidłowej techniki ruchu i oddechu, ale także dzięki przyrządom do jogi pozwala każdej praktykującej osobie ćwiczyć bez dyskomfortu i ryzyka urazu.

B.K.S. Iyengar, a właściwie Bellur Krishnamachar Sundararaja Iyengar, urodził się 14 grudnia 1918 roku w Belur, miasteczku leżącym w południowych Indiach. Był jednym z największych współczesnych autorytetów jogi i twórcą autorskiej metody, która jest praktykowana do dziś. Joga Iyengara, bo tak nazywa się ten system, wywodzi się z hatha-jogi i jest systemem praktyk ruchowych i oddechowych.

Iyengar od młodości był schorowanym i słabym dzieckiem i nic nie wskazywało na to, że przyszłości stanie się mistrzem jogi. Wszystko zaczęło się od momentu, w którym szwagier Iyengara został jego nauczycielem asan. B.K.S. Iyengar po latach nauki u boku swojego pierwszego mistrza przeniósł się na południe Indii do Puny, by tam nauczać i szerzyć swój system jogi. Stopniowo zyskiwał uznanie nie tylko w swoim kraju, ale także w innych zakątkach świata. Najwybitniejsi uczniowie Iyengara to Yehudi Menuhin, Jiddu Krishnamurti, Aldous Huxley i inni.

W toku praktyki, Iyengar wypracował unikalną metodę nauczania, charakteryzującą się niebywałą precyzją i metodycznością. Guruji Iyengar tłumaczy intensywny charakter swojej metody tym, że poprzez praktykę jogi musimy zwalczyć nasze negatywne tendencje, zarówno na płaszczyźnie fizycznej, jak i sychologicznej. Gdy w zaistniałą sytuację nie wprowadzimy żadnych nowych bodźców, nie ma możliwości zmiany. Gdy ciało jest trawione przez chorobę, a umysł przez szkodliwe i uciążliwe skłonności, musimy wprowadzić do „systemu“ bodziec, który będzie na tyle silny, by przerwać cierpienie, w którym tkwimy już wiele lat. Stąd w metodzie Iyengara tak wielki nacisk kładzie się z jednej strony na precyzję, a z drugiej strony na personalizację praktyki. Nie musisz  wykonać docelowej pozycji – położyć dłoni na ziemi, dotknąć głową golenia etc., ale w każdej części ciała, w każdym układzie, dosłownie w każdej komórce – musi nastąpić odpowiednia praca. Wtedy i tylko wtedy, według Iyengara, praktyka będzie transformująca. Charakterystyczna jest też metodyka nauczania wprowadzona przez tego charyzmatycznego nauczyciela. Nauczanie asan zaczyna się od pozycji stojących, które oprócz wielu pozytywnych działań zdrowotnych, przede wszystkim pozwalają odczuć fizyczną i psychologiczną stabilność. Dopiero po opanowaniu podstawowych pozycji stojących, stopniowo wprowadza się następne grupy asan: siady, skłony do przodu, skręty, pozycje odwrócone, wygięcia do tyłu, pozycje brzuszne. Po ugruntowaniu się w praktyce asan, Guruji zalecał rozpoczęcie praktyki pranajamy (kontroli oddechu). Dla podejścia Iyengara charakterystyczne jest to, że cały system ośmiostopniowej jogi Patańdżalego znajduje odzwierciedlenie właśnie w pozycjach jogi i kontroli oddechu. A zatem asana czy pranajama nie są tu zwykłym ćwiczeniem, a swoistą medytacją, w której odbija się zjednoczony stan ciała, umysłu i oddechu, zmysły są powściągnięte, a pole świadomości oczyszczone. 
Jednakże dziedziną, dzięki której Guruji ze swoją metodą stał się szczególnie znany, są terapeutyczne (medyczne) zastosowania jogi. Iyengar nie tylko starał się dostosować pozycję do indywidualnych możliwości każdej osoby, dzięki zaprojektowanym przez siebie pomocom (kostki, paski, koce etc.), ale również leczył jogą. Od samego początku swojego nauczania pomagał wielu ludziom rozwiązać ich problemy zdrowotne, zdobywając coraz większą sławę w swoim kraju i na świecie. W uznaniu swoich zasług otrzymał wiele prestiżowych tytułów i nagród, a magazyn „Time“ uznał go za jedną ze stu najbardziej wpływowych osobistości XX wieku. Sam Guruji kontynuuje nieprzerwanie swoją praktykę, emanując niesłychaną na swój wiek witalnością. O sobie mawia: „Gdy praktykuję, jestem filozofem; gdy nauczam, jestem naukowcem; gdy demonstruję – jestem artystą.“

Źródło - tekst: Stowarzyszenie Jogi Iyengara w Polsce